Ciało tych gryzoni pokrywa najbardziej miękkie i najbardziej gęste futro ze wszystkich zwierzęcych futer. Tylko stosunkowo krótki, gruby ogon szynszyli porastają sztywne, szczeciniaste włosy.
Futerko dzikich osobników jest srebrzystoszare, ale w niewoli wyhodowano wiele odmian barwnych: mahoniową, czarną, węglową, białą, beżową, szafirową, fioletową.
Szynszyla ma krępą budowę i dużą, niemal nieproporcjonalną w stosunku do reszty ciała, głowę. Tylne łapy są znacznie dłuższe od przednich i bardzo silne, dzięki czemu zwierzę dobrze skacze.
Co ciekawe, pazurki szynszyli są bardzo małe, niemal niewidoczne. Wizerunek uzupełniają duże oczy, duże uszy i bardzo długie wąsy.
Szynszyle są bardzo miłymi i łatwo oswajającymi się zwierzętami. Nie gryzą, czasami tylko delikatnie łapią zębami za palec, jakby chciały sprawdzić, czy nadaje się do zjedzenia. W naturze prowadzą stadny tryb życia. Najbardziej aktywne są w nocy. Bardzo ruchliwe i skoczne.
Potrzebują towarzystwa człowieka lub swoich pobratymców. Klatka powinna być naprawdę duża. Gryzonie te są nie tylko sporych rozmiarów, ale też są bardzo ruchliwe. Zatem im większa i wyższa klatka, tym lepsza.
Wyposażenie klatki szynszyli :
Podstawowym wyposażeniem klatki dla szynszyli są półki i konary z drzew owocowych. Zwierzęta te doskonale skaczą, zatem półki oraz konary w klatce zwiększą ich życiową przestrzeń. Poza tym obgryzając gałęzie będą tępiły sobie siekacze.
Podstawowym wyposażeniem klatki będzie również domek, miseczki na jedzenie i poidło na wodę. Na dno klatki sypiemy odpowiednią ściółkę. Kołowrotek jest zbędny.
Pożywienie szynszyli
Podstawowym pożywieniem są pokarmy dla szynszyli, suszone zioła i trawy. Można im podawać również niewielkie ilości warzyw i niezbyt słodkich owoców.
